இலங்கை வரலாற்றில், மறக்க முடியாத ஒரு கணம் உள்ளது. அது வார்த்தைகள் மற்றும் இலட்சியங்களின் மோதல். இது வெறும் வாத, விவாதங்களை கடந்து கலாசார மறுமலர்ச்சியின் கலங்கரை விளக்கமாக மாறியது. 1873 ஆம் ஆண்டு இடம்பெற்ற பாணந்துறை விவாதம் வெறும் நம்பிக்கைகளின் மோதலாக இல்லாமல், காலனி ஆதிக்கத்தின் அலைக்கு எதிராக ஒடுக்கப்பட்ட மக்களின் குரல்கள் எழுந்த ஒரு ஆழமான திருப்புமுனையாகும்.
ஓகஸ்ட் மாதத்தில் இரண்டு முக்கிய நாட்களில், வணக்கத்துக்குரிய மிகெட்டுவத்தே குணானந்த தேரரும் அவரது கிறிஸ்தவ சகாக்களும், பௌத்தத்தின் மினுமினுப்பான சுடரை மீண்டும் பற்றவைத்து, ஒரு தேசத்தை அடிமைத்தனத்தின் நிழலில் இருந்து மீட்டு அதன் ஆன்மீக மரபை மீட்டெடுக்க நடவடிக்கை மேற்கொண்டனர்.
1873 ஆம் ஆண்டு ஆகஸ்ட் 26 மற்றும் 28 ஆகிய இரண்டு நாட்களில் பாணந்துறை விவாதம் நடந்தது. இந்த விவாதம் இலங்கையில் நடந்த ஐந்து பெரும் விவாதங்களில் உச்சக்கட்டமாக கொண்டாடப்படுகிறது.
பௌத்த தரப்பு வணக்கத்திற்குரிய மிகெட்டுவத்தே குணானந்த தேரரால் பிரதிநிதித்துவப்படுத்தப்பட்டதுடன், கிறிஸ்தவ தரப்புக்கு வணக்கத்திற்குரிய டேவிட் டி சில்வா தலைமை தாங்கினார்.
காலனித்துவ ஆட்சியாளர்களின் அடக்குமுறை
1796 ஆம் ஆண்டு பிரிட்டிஷ் ஆதிக்கத்தின் தொடக்கத்தில் இருந்து, கிறிஸ்தவ மதத்தை பரப்புவது அவர்களின் முக்கிய நோக்கங்களில் ஒன்றாக மாறியது. அவர்கள் சிங்களவர்களையும் அவர்களது பௌத்த மத நம்பிக்கையையும் ஓரங்கட்டினார்கள், அவர்களை முக்கியமற்றவர்கள் என்று ஒதுக்கித் தள்ளினார்கள்.
இந்த நேரத்தில், ஆங்கிலேயர்கள் கிறிஸ்தவத்தை நாட்டின் முதன்மையான மதமாக நிறுவ முயன்றனர். அவர்கள் திட்டமிட்ட முறையில் சிங்கள பௌத்தர்களை அனைத்து சமூக வாய்ப்புகளையும் பறித்து, அவர்களை கிறிஸ்தவ மதத்திற்கு, குறிப்பாக கரையோரப் பகுதிகளிலும் அதற்கு அப்பாலும் மாற்றும் முயற்சிகளில் ஈடுபட்டனர்.
பொருளாதார ரீதியில் நலிவடைந்த, கலாசார ரீதியாக அடிபணிந்த நிலையில், பௌத்தர் என்ற அடையாளமே சவாலுக்கு உள்ளாக்கப்பட்ட ஒரு காலத்தில் மக்கள் வாழ்ந்தனர்.
ஆயினும்கூட, இந்த இருளுக்கு மத்தியில், வணக்கத்துக்குரிய மிகெட்டுவத்தே குணானந்த தேரர் உட்பட வீரமிக்க பௌத்த துறவிகளின் தலைமையில் ஒரு மறுமலர்ச்சி இயக்கத்தின் வடிவத்தில் ஒரு நம்பிக்கையின் வெளிச்சம் வெளிப்பட்டது. இந்த இயக்கம் இலங்கை பௌத்தத்தின் வரலாற்றில் ஒரு குறிப்பிடத்தக்க அத்தியாயத்தை வெளிப்படுத்தியது, இது நம்பிக்கையின் மறுமலர்ச்சியின் விடியலைக் குறிக்கிறது.
பாணந்துறை விவாதத்துக்கு வழிகோலிய காரணம்
பாணந்துறையிலுள்ள வெஸ்லியன் தேவாலயத்தில் பாதிரியார் டேவிட் டி சில்வா ஆற்றிய பிரசங்கமே பாணந்துறை விவாதத்திற்கான உடனடி காரணமாக காணப்பட்டது. அதில் அவர் பௌத்தத்தின் முக்கியமான போதனைகளை தவறாக சித்தரித்தமையால் பிக்குமார் அதிருப்தியடைந்ததுடன், பிக்குமாரும் தமது உபதேசத்தின்போது அதனை விமர்சிக்கவே, இந்த விடயம் பாமர மக்களால் உடனடியாக எதிர்க்கப்பட்டது இதனையடுத்து, மிகெட்டுவத்தே குணானந்த தேரருக்கு இது தொடர்பில் தேரர்கள் எடுத்துரைக்கவே அதன் விளைவாக இறுதியில் பாணந்துறை விவாதத்துக்கு அழைப்பு விடுக்கப்பட்டது.
அதாவது, பாதிரியாரின் பௌத்த எதிர்ப்பு போதனைகள் தொடர்பான உரையாடல்கள் தொடரந்து உருவான நிலையில், விவாதமொன்றை நடத்தும் முன்மொழிவில் முடிவடைந்தது. இதனையடுத்து, பாணந்துறை விவாதம் 1873 ஆகஸ்ட் 26 மற்றும் 28 திகதிகளில் ரன்கொத் விகாரையை அண்டிய தொம்பகஹாவத்த மைதானத்தில் நடைபெறும் என்று இணக்கம் காணப்பட்டது.
இது தொடர்பில் இரு தரப்பினருக்கும் இடையில் பத்து நிபந்தனைகள் அடங்கிய ஒப்பந்தம் கைச்சாத்திடப்பட்டதுடன், தொம்பகஹாவத்தையின் அழகிய கரையோரப் பின்னணியில் பிரத்யேகமாக நிர்மாணிக்கப்பட்ட பந்தலில் விவாதம் நடைபெற்றது.
பாதிரியார் டேவிட் டி சில்வா மற்றும் சிறிமான்ன ஆகியோர் கிறிஸ்தவப் பிரிவை பிரதிநிதித்துவப்படுத்திய நிலையில், பௌத்த தரப்பில், இரண்டு நாள் சொற்பொழிவு முழுவதும் ஒரே பேச்சாளராக வணக்கத்துக்குரிய மிகெட்டுவத்தே குணானந்த தேரர் பங்கேற்றார்.
இந்த அமைதியான கருத்துப் பரிமாற்றத்தைக் காண ஆயிரக்கணக்கான பார்வையாளர்கள் கூடினர். குணானந்த தேரர் கிறிஸ்தவத்தைப் பற்றிய ஆழமான பார்வைகளை வழங்கும் அதே வேளையில், அனைவருக்கும் எளிதாக புரியும் வகையில் தர்க்கத்துடன் வாதங்களை முன்வைத்தார்.
விவாதத்திற்குப் பிறகு, ஆயிரக்கணக்கான பௌத்தர்களிடமிருந்து “சாது” என்ற ஆனந்தக் கூக்குரல்கள் எதிரொலித்தன, அதே நேரத்தில் கூட்டம் அமைதியுடன் கலைக்கப்பட்டது, பௌத்த தரப்பு உற்சாகமாகவும் மகிழ்ச்சியாகவும் இருந்ததுடன், கிறிஸ்தவ தரப்பு மனமுடைந்து போனதாக கூறப்படுகிறது.
உலகம் முழுவதும் பாணந்துறை விவாதத்தின் எதிரொலி
பாணந்துறை விவாதத்தின் இறுதி வெற்றியானது கிறிஸ்தவ கோட்பாடுகளின் தத்துவ ரீதியான தோல்வியில் அமைந்ததுடன், விவாதத்தின் ஆங்கில மொழிபெயர்ப்பு வெளியிடப்பட்டு பரவலாக விநியோகிக்கப்பட்டதுடன், இது வெளிநாடுகளில் உள்ள அறிஞர்களின் கவனத்தை ஈர்த்தது.
சிலோன் டைம்ஸ் பத்திரிகையின் அப்போதைய ஆசிரியர் ஜோன் கேப்பரின் அனுசரணையின் கீழ் எட்வர்ட் பெரேரா இந்த விவாதத்தை ஆங்கிலத்தில் மிக நுணுக்கமாக மொழிபெயர்த்தார்.
ஆயிரக்கணக்கான பிரதிகள் அச்சிடப்பட்டு உலகளவில் விநியோகிக்கப்பட்டன. கேப்பர் மற்றும் பெரேரா இருவரும், கிறிஸ்தவர்களாக இருந்தாலும், இந்த விவாதத்தை வெளிச்சத்திற்கு கொண்டு வருவதில் முக்கிய பங்கு வகித்தனர்.
விவாதத்தின் பிரதியை காலியில் உள்ள அமெரிக்கரான ஃபிபிள்ஸ் பார்த்து, அவர் அதை தனது தாயகத்திற்கு கொண்டு சென்றார், அங்கு அது மறுபதிப்பு செய்யப்பட்டு பரவலாக விநியோகிக்கப்பட்டது.
பாணந்துறை விவாதத்தை அறிந்த கேணல் ஹென்றி ஸ்டீல் ஒல்காட் மற்றும் மேடம் பிளாவட்ஸ்கி ஆகியோர் 1880 ஆம் ஆண்டு பௌத்த மதத்தின் சுடரை மீண்டும் ஏற்றுவதற்காக இலங்கைக்கு பயணம் செய்தனர். அவர்கள் கொழும்பு, காலி மற்றும் பிற பகுதிகளில் தியோசபிகல் சொசைட்டிகளை நிறுவினர், இதன் விளைவாக நாடு முழுவதும் பௌத்த பாடசாலைகள் நிறுவப்பட்டன.
இந்த வரலாற்று சிறப்புமிக்க நிகழ்வு கேர்னல் ஓல்காட்டை பௌத்த மதத்தைத் தழுவத் தூண்டியது. இலங்கையில் பௌத்த கல்வியை முறைப்படுத்துவதற்கும் முன்னேற்றுவதற்கும் அவர் ஆற்றிய பங்களிப்புகள் விலைமதிப்பற்றவை. பரமவிஞானார்த்த சங்கம் நிறுவப்பட்டதும், எண்ணற்ற பௌத்த பாடசாலைகளை நிறுவியதும் அவரது அயராத முயற்சியின் பலனாகும்.
கேணல் ஒல்காட்டைத் தொடர்ந்து அநாகரிக தர்மபால, வலிசிங்க ஹரிச்சந்திர, டி.பி. ஜயதிலக, ஆர்தர் வி.டயஸ், பியதாச சிறிசேன, அமடோரிஸ் மெண்டிஸ், ஆர்.ஏ. மிராண்டா, மற்றும் டி.ஏ. ஹேவாவிதாரண ஆகியோர் வெளிப்பட்டனர்.
அவர்களில் கேணல் ஒல்காட்டின் முக்கிய சீடரான அனகாரிக தர்மபால குறிப்பிடத்தக்க பங்கை வகித்தார். தேசியப் பெருமையை மீட்டெடுக்கவும், உலக அரங்கில் பௌத்தத்தை உயர்த்தவும் தன்னை அர்ப்பணித்துக் கொண்டார். அவரது முயற்சிகளில் இந்தியாவில் உள்ள புத்தகயாவின் புனித தளத்தைப் பாதுகாப்பதும் அடங்கும். அவர் நிறுவிய மஹா போதி சங்கம், டி.பி.யால் நிறுவப்பட்ட இளைஞர் பௌத்த சங்கம். 1898 இல் ஜயதிலக்க, பௌத்த மறுமலர்ச்சி இயக்கத்தை ஆதரிக்கும் இரண்டு வல்லமைமிக்க அமைப்புகளாக மாறியது.
பாணந்துறை விவாதம் நாடு தழுவிய பௌத்த மறுமலர்ச்சியைத் தூண்டியது, வணக்கத்திற்குரிய மிகெட்டுவத்தே குணானந்த தேரர் ஒரு முக்கிய பாத்திரத்தை வகித்தார். புத்தரின் இலங்கை வருகை அல்லது மகிந்த தேரர் இலங்கைக்கு வந்ததைப் போன்று பாணந்துறை விவாதம் ஒரு முக்கியமான தருணமாகும்.
இந்த விவாதம் நாட்டின் அடித்தளத்தையே உலுக்கி, உலகெங்கிலும் உள்ள பௌத்தத்தின் ஆழமான தத்துவம் மற்றும் மதிப்பை எதிரொலித்ததுடன், அதன் வளர்ச்சிக்கு ஒரு அடித்தளமாக செயற்பட்டதை யாராலும் மறுக்க முடியாது.
